Δυο πόρτες έχει η ζωή, ωχ αμάν

Σκεφτόμουν (έλα βλακείες, σε βλέπω που γελάς) ότι σε κάποια πράγματα υπάρχουν μόνο 2 βασικά σενάρια. Για παράδειγμα...

Α.

Ντρρριιιγκ Ντρρριιιγκ!!

1ο σενάριο

- Έλααα βρε κορίτσι μου, τι κάνεις!Χρόνια και ζαμάνια, καλά είσαι ; Πώς τα περνάς, εμείς καλά, ψόφισε ο σκύλος, έχουμε δουλειές, παντρεύουμε την κόρη μας, βούλωσε ο νεροχύτης, πήγαμε Μύκονο μπλα μπλα μπλα.

2ο σενάριο

-Ποιος; Ποια είσαι εσύ; Και τόσο καιρό γιατί δε μας πήρες ένα τηλέφωνο μωρή γαιδούρα, τώρα σε πήρε ο καημός που φεύγεις; Αχάριστη, δε σέβεσαι τίποτα, σα δε ντρέπεσαι μπλα μπλα μπλα. (Σ'αυτή την περίπτωση θα ψοφίσει η γαιδούρα)

Β.

Από μια άλλη οπτική γωνία μπορεί απλά η ατυχία σου να είναι η τύχη του άλλου. Γιατί μπορεί μεν εγώ να την πάτησα που έχασα την κάρτα του τηλεφώνου μου, ο άλλος δε που τη βρήκε πρέπει να πετούσε απ' τη χαρά του όταν ανακάλυψε ότι ήμουν αρκετά ηλίθια να αφήσω το Pin 1234 και ότι την ακύρωσα έπειτα από 1 μήνα.


Και τέλος...υπάρχει και μια άλλη πόρτα, του κάτω κόσμου, που την ανοίγεις όταν έρθει ο λογαριασμός τηλεφώνου στο τέλος του μήνα. Αυτά.